Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 28 marca 2024 r. oddalił w całości apelację od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w przedmiocie nałożenia na przedsiębiorcę kary w wysokości 10.000 zł z tytułu niewywiązania się z obowiązku wynikającego z art. 70 pkt. 2 ustawy OZE.
Prawnicy kancelarii reprezentowali prosumenta prowadzącego działalność w zakresie produkcji i obróbki kamieni naturalnych, który posiada mikroinstalację do wytwarzania energii elektrycznej. Wytworzoną z niej energię sprzedaje jednemu ze sprzedawców energii. Prezes URE zwrócił się do Klienta kancelarii o przesłanie informacji dotyczącej dokonanej w okresie 2016 roku sprzedaży energii elektrycznej oraz realizacji obowiązków w zakresie uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectw pochodzenia lub świadectw pochodzenia biogazu rolniczego, względnie uiszczenia opłat zastępczych.
Klient kancelarii nie rozumiał dlaczego zostało do niego skierowane wezwanie, w sytuacji gdy sądził ,że nie był podmiotem obowiązanym do udzielenia informacji, a w konsekwencji nie wypełnił wezwania urzędu. To doprowadziło do wszczęcia przez URE postępowania administracyjnego czego efektem było wymierzenie przez URE wysokiej kary pieniężnej wobec wytwórcy.
W wyniku skutecznej reprezentacji Klienta Kancelarii opartej na przywołaniu szerokiej argumentacji przemawiającej za bezzasadnością nałożonej przez URE kary, Sąd I instancji podzielił odwołanie w całości wskazując, że wystosowane do prosumenta żądanie nie zostało precyzyjnie sformułowane przez co ten miał prawo uznać, że nie zostało skierowane do niego. Zdaniem sądu stan faktyczny sprawy wskazał na niekonsekwencję urzędu i brak jednolitej praktyki po stronie URE.
Sąd stwierdził, że nie można przypisywać wytwórcy czynu polegającego na niezłożeniu Załącznika 1A zakwalifikowanego w Decyzji jako niewywiązanie się z obowiązku wynikającego z art. 70 pkt 2 ustawy OZE, w sytuacji, gdy po pierwsze, URE kieruje do prosumenta nieprecyzyjne, a nawet obiektywnie wprowadzające w błąd żądanie dotyczące złożenia rzeczonego załącznika, a po drugie sam URE prezentuje sprzeczne stanowisko w ramach pozyskiwania od wytwórców energii określonych informacji.
Ponadto, Sąd zauważył, że nakładanie nadmiernie surowych kar na wytwórców energii ze źródeł odnawialnych w mikro instalacjach jest sprzeczne z założeniami ustawy o odnawialnych źródłach energii i narusza interes publiczny. Biorąc pod uwagę, że zobowiązania międzynarodowe Polski w ramach UE nakładają na kraj obowiązek zgodnie z którym do końca 2020 roku 20% energii wytwarzanej w Polsce powinno pochodzić ze źródeł odnawialnych szczególnie istotne jest ułatwianie wytwórcom energii podejmowania tego rodzaju działań.
Czynności podjęte przez URE miały jednak działanie przeciwne, a tego rodzaju praktyka może zniechęcić do aktywności gospodarczej wytwórców energii elektrycznej, którzy w obawie przed wysokimi karami pieniężnymi nie zdecydują się na instalację odnawialnych źródeł energii w ramach swojej działalności, co jest zaprzeczeniem idei troski o przedsiębiorców wytwarzających energię z tego rodzaju źródeł.
Klienta kancelarii reprezentowali radca prawny Kacper Skalski i radca prawny Judyta Garwacka-Polisiak
